Ο Δείκτης Ποιότητας Αέρα (Air Quality Index – AQI) υπολογίζεται με βάση τις συγκεντρώσεις ορισμένων ρύπων στον αέρα. Οι κύριοι ρύποι που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό του AQI περιλαμβάνουν:
-
Μονοξείδιο του άνθρακα (CO)
-
Διοξείδιο του αζώτου (NO₂)
-
Διοξείδιο του θείου (SO₂)
-
Όζον (O₃) (κυρίως σε επίπεδο εδάφους)
-
Αιωρούμενα σωματίδια (PM₁₀ και PM₂.₅)
-
Συγκέντρωση ρύπων: Μετράται η συγκέντρωση κάθε ρύπου σε μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα (μg/m³) ή μέρη ανά εκατομμύριο (ppm).
-
Μετατροπή σε υποδείκτες: Κάθε συγκέντρωση συγκρίνεται με προκαθορισμένες τιμές (κατηγορίες ποιότητας) που καθορίζονται από περιβαλλοντικούς οργανισμούς (π.χ. EPA, Ευρωπαϊκή Ένωση). Αυτές οι τιμές αναλύονται σε εύρη που αντιστοιχούν σε επίπεδα υγείας (π.χ. καλό, μέτριο, ανθυγιεινό κ.λπ.).
-
Υπολογισμός του τελικού δείκτη: Για κάθε ρύπο, υπολογίζεται ένας “υποδείκτης”. Ο συνολικός AQI είναι ο υψηλότερος υποδείκτης μεταξύ των ρύπων. Έτσι, ο ρύπος που έχει τη μεγαλύτερη αρνητική επίδραση καθορίζει τον δείκτη.
Κατηγορίες AQI:
-
0–50: Καλή ποιότητα αέρα
-
51–100: Μέτρια ποιότητα αέρα
-
101–150: Ανθυγιεινό για ευπαθείς ομάδες
-
151–200: Ανθυγιεινό για όλους
-
201–300: Πολύ ανθυγιεινό
-
301+: Επικίνδυνο
Κάθε χώρα ή οργανισμός μπορεί να έχει ελαφρώς διαφορετικά όρια, αλλά η βασική μεθοδολογία είναι παρόμοια.
Τα όρια συγκεντρώσεων ατμοσφαιρικών ρύπων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) καθορίζονται από την οδηγία 2008/50/ΕΚ για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερου αέρα για την Ευρώπη. Τα όρια αυτά έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.
